Aleksander Pociej

W zeszłym tygo­dniu prze­by­wa­łem w Paryżu. Wizyta miała cha­rak­ter służ­bowy. W ramach peł­nie­nia funk­cji prze­wod­ni­czą­cego frak­cji EPP w Zgro­ma­dze­niu Par­la­men­tar­nym Rady Europy uczest­ni­czy­łem w spo­tka­niach, które miały miej­sce w par­la­men­cie fran­cu­skim.
Po powro­cie do kraju dowie­dzia­łem się, że jeden z par­la­men­ta­rzy­stów oraz dwie lub trzy osoby z obsługi tam­tej­szego par­la­mentu tra­fiły do szpi­tala z roz­po­zna­niem koro­na­wi­rusa. Nie mogę jed­no­znacz­nie stwier­dzić, czy mia­łem z nimi jaki­kol­wiek kon­takt, ale w poczu­ciu odpo­wie­dzial­no­ści za pol­skich par­la­men­ta­rzy­stów oraz pra­cow­ni­ków naszego par­la­mentu posta­no­wi­łem z wła­snej ini­cja­tywy pod­dać się kwa­ran­tan­nie i nie przy­cho­dzić w tym tygo­dniu do Senatu. Z tych samych powo­dów zawie­si­łem wszel­kie spo­tka­nia w moim biu­rze sena­tor­skim. Zwró­ci­łem się rów­nież z prośbą o wyko­na­nie testu na obec­ność koro­na­wi­rusa, jed­nak uzy­ska­łem odpo­wiedź odmowną. Na chwilę obecną czuję się dobrze i nie zauwa­ży­łem dotych­czas żad­nych nie­po­ko­ją­cych symptomów.