Mój okręg
Okręg wyborczy nr 45 do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej obejmuje część obszaru miasta na prawach powiatu Warszawa: Bemowo, Ochota, Ursus, Włochy, Wola. Wybierany jest w nim 1 senator na zasadzie większości względnej. W obecnym kształcie został utworzony w 2011 na podstawie Ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. – Kodeks wyborczy (Dz. U. z 2011 r. Nr 21, poz. 112). Po raz pierwszy wybory zostały zorganizowane w nim 9 października 2011.
Bemowo – dzielnica Warszawy położona na zachodnim skraju miasta. Obejmuje tereny przyłączone do dzielnicy-gminy Wola w 1951 roku. Od 1994 roku stanowi osobną jednostkę. Nazwa pochodzi od nazwiska generała Józefa Bema. Jedna z najbardziej rozwijających się dzielnic stolicy. Kiedyś była głównie “sypialnią Warszawy”, dziś jest dużym centrum sportu i handlu.
Według danych GUS z dnia 31.12.2010 r. dzielnica Bemowo ma powierzchnię 24,95 km² i liczy 114 899 mieszkańców.
Dzielnica Bemowo jest ściśle związana z Wojskiem Polskim. Lotnisko Babice skupia wokół siebie wiele jednostek wojskowych, a także wojskową uczelnię wyższą, instytut badawczy i zakłady WZL. W przeszłości na terenie Fortu Bema działały Zakłady Amunicyjne nr 1, a teren przyległy do fortu zajmował wojskowy klub sportowy CWKS Legia. W okresie II wojny światowej powstało tu lotnisko o twardej nawierzchni i w okresie PRL działały tu takie jednostki jak Nadwiślańskie Jednostki Wojskowe: 103 Pułk Lotniczy (JW 1159), Samodzielna Stacja Naprawcza czy 3 Łużycka Dywizja Artylerii Obrony Powietrznej Kraju.
Obecnie na Bemowie funkcjonują takie jednostki jak: Dowództwo Operacyjne Sił Zbrojnych, 3 Warszawska Brygada Rakietowa Obrony Powietrznej, Centrum Reagowania Epidemiologicznego itd.
Ochota – jedna z dzielnic Warszawy, położona w najbliższym sąsiedztwie centrum miasta. Jej geometryczny środek stanowi skrzyżowanie ulic Bitwy Warszawskiej 1920 r. oraz ulicy Białobrzeskiej. Jest to najgęściej zaludniona dzielnica Warszawy (9448 osób/km²).
Według danych GUS z dnia 31 grudnia 2009 roku dzielnica ma powierzchnię 9,7 km² i liczy 89 383 mieszkańców.
Na Ochocie mieszczą się siedziby i budynki kilkunastu wydziałów uczelni wyższych, a także rektoraty Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, Wyższej Szkoły Ekologii i Zarządzania, Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej, Polsko-Japońska Wyższa Szkoła Technik Komputerowych i Wyższej Szkoły Pedagogicznej Towarzystwa Wiedzy Powszechnej. Znajduje się również tam siedziba Krajowej Szkoły Administracji Publicznej. Część budowli uczelnianych mieści się na obszarze Kampusu Ochota, którego trzon stanowią wydziały lub instytuty matematyczno-przyrodnicze Uniwersytetu Warszawskiego oraz Polskiej Akademii Nauk, jak również skupione na Kampusie Banacha budynki WUM. Ponadto niektóre uczelnie mające na Ochocie siedzibę część budynków mają położone w innych częściach dzielnicy (np. Wydział Nauk Społecznych WSP TWP, Wydział Architektury WSEiZ). Skupienie jednostek naukowo-badawczych jest rozwinięciem międzywojennych koncepcji miasteczka akademickiego. Z lat 20. i 30. XX w. pochodzi kompleks domów studenckich Politechniki Warszawskiej przy pl. Narutowicza, gmach Wolnej Wszechnicy czyInstytutu Radowego. Następne budowle powstawały w latach późniejszych, a najnowsze inwestycje – kompleks trzech Centrum Nowych Technologii UW powstają od roku 2010. Niektóre budynki były przejmowane przez kolejne uczelnie, np. gmach Wolnej Wszechnicy był po II wojnie światowej siedzibą Akademii Sztabu Generalnego, a po rozbudowie Wojskowej Akademii Politycznej, następnie zaś kilku jednostek Uniwersytetu Warszawskiego (głównie Wydziału Matematyki, Informatyki i Mechaniki).
Ursus – dzielnica Warszawy, w latach 1952–1977 – samodzielne miasto, do 1954 roku znane jako Czechowice.
Według danych GUS z 31 grudnia 2009 dzielnica ma powierzchnię 9,35 km² i liczy 50 355 mieszkańców.
Na terenie dzisiejszego Ursusa od XIV wieku istniały trzy wsie: Czechowice, Skorosze i Szamoty, w późniejszym okresie również Gołąbki. Dopiero XX wiek przyczynił się do rozwoju tych miejscowości. Gdy w 1916 r. pobliski Pruszków z gminy przekształcił się w miasto, siedzibą gminy stały się Skorosze. Pierwszym wójtem został człowiek wywodzący się z tych ziem – Władysław Hass. Był potomkiem małżeństwa Hassów (Józefa i Krystyny), którzy w połowie XIX w. nabyli te ziemie od ówczesnego prezydenta Warszawy Teodora Andraulta de Langerona.
W 1923 r. na terenie Szamot oddano do użytku fabrykę Zakładów Mechanicznych „Ursus”. Sąsiedztwo przemysłu przekształciło Czechowice w osiedle przyfabryczne. Mimo iż kryzys lat trzydziestych wyhamował rozkwit miejscowości, wieś liczyła w 1939 r. około 7 tys. mieszkańców i na swoim terenie miała szkołę powszechną, posterunek policji i przystanek kolejowy.
W latach 1939–1945 Niemcy przejęli fabrykę i produkowali tam uzbrojenie. W trakcie wojny, w zakładach produkowano nielegalnie zapalniczki zwane „sabotażówkami” – dochód z nich zasilał polskie podziemie. W 1945 r., w trakcie wycofywania się wojsk niemieckich z terenów Czechowic próbowano wysadzić zakłady mechaniczne, jednak nie udało się to dzięki akcji polskich partyzantów.
Lata wojny to także konspiracja antyniemiecka. Na terenie Czechowic działała 10 kompania „Kordian” stanowiąca część trzeciego batalionu VI rejonu AK „Helenów”. Z tych terenów wywodzi się również część batalionu „Miotła”, który w zgrupowaniu „Radosław”walczył w powstaniu warszawskim. Powstała też kompania 7 pułku „Garłuch-Madagaskar”. W budynku przy ul. Bohaterów Warszawy 31 w okresie od sierpnia 1944 do stycznia 1945 roku mieścił się powstańczy szpital “Kordian” należący do VI rejonu Armii Krajowej, o czym informuje pamiątkowa tablica.
Tuż po wojnie, już w 1945 r. w zakładach zaczęto prace studyjne nad produkcją ciągnika rolniczego na bazie niemieckiego ciągnika Lanz-Buldog. Od 1947 r. miejscowość zaczęła się ponownie rozwijać dzięki rozpoczęciu produkcji tego ciągnika.
1 lipca 1952 roku Czechowice, Skorosze, Szamoty, Gołąbki i Grabkowo zostały połączone w jedno miasto Czechowice, które w 1954 r. zmieniło nazwę na Ursus, aby uniknąć pomyłek z miastem Czechowice (obecnie Czechowice-Dziedzice) na południu Polski.
Ursus szybko się rozwijał, przede wszystkim za sprawą fabryki. W latach 1968–1978 powstało w Ursusie największe osiedle mieszkaniowe Niedźwiadek składające się przeważnie z wysokich bloków. 1 sierpnia 1977 r. Ursus został przyłączony do Warszawy i stał się częścią dzielnicy Ochota. 1 stycznia 1993 roku Ursus został wyłączony z Ochoty jako ósma dzielnica warszawska. W wyniku zmiany ustroju m.st. Warszawy dokonanej na mocy ustawy z dnia 25 marca 1994 roku Warszawa stała się związkiem komunalnym 11 gmin, w którego skład wchodziła gmina Warszawa-Ursus. Następnie, na podstawie ustawy z dnia 15 marca 2002 roku o ustroju miasta stołecznego Warszawy stolica Rzeczypospolitej Polskiej miasto stołeczne Warszawa stało się gminą mającą status miasta na prawach powiatu, a Ursus jedną z 18 dzielnic.
25 czerwca 1976 r. w Zakładach Mechanicznych Ursus rozpoczęły się strajki w proteście przeciwko podwyżkom cen żywności. Na kilkanaście godzin zablokowane zostały linie kolejowe co doprowadziło do brutalnej pacyfikacji dokonanej przez milicję, których efektem były procesy i surowe wyroki dla organizatorów. W trakcie protestów zatrzymano pociągi jadące trasą przez Ursus, próbowano nawet przeciąć tory.
Ursus jest jedną z najmniejszych dzielnic Warszawy pod względem powierzchni, jednak średnią gęstość zaludnienia (5030 osób/km²) ma wyższą niż średnia Warszawy (3219 osób/km²).
W Ursusie znajdują się trzy parki: Czechowicki, Hassów i Achera (nazwany imieniem dawnego posiadacza ziemskiego w Ursusie – Franciszka Adolfa Achera, na którego dawnych terenach stoi obecnie ten park).
Włochy – dzielnica Warszawy położona w południowo-zachodniej części miasta.
Według danych GUS z dnia 31.12.2009 r. dzielnica ma powierzchnię 28,63 km² i jest siódmą co do wielkości spośród 18 dzielnic Warszawy. Liczy 39 690 mieszkańców, co sytuuje ją jako czwartą od końca pod względem liczby mieszkańców i szóstą od końca pod względem gęstości zaludnienia.
W średniowieczu na określenie tych terenów stosowano nazwy Sopęchy i Porzucewo. W 1452 r. Porzucewo nabył Jan Włoch od Piotra Strachoty. Nazwę wsi z Porzucewo na Włochy zmieniła jego siostrzenica Katarzyna w pierwszej połowie XVI wieku. Alternatywna hipoteza głosi, że miejsce to wzięło swą nazwę od wojsk cudzoziemskich, przypuszczalnie włoskich, które miały stacjonować nieopodal pola elekcyjnego na Woli, co jest jednak ze względów faktograficznych wątpliwe, gdyż nazwa pochodzi z czasów wcześniejszych.
W latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XIX wieku na obszarze dzisiejszej dzielnicy powstały trzy forty zewnętrznego pierścienia umocnień Twierdzy Warszawa. Są to: Fort V (“Włochy”), Fort VI (“Okęcie”) oraz Fort VII (“Zbarż”).
W latach 20. XX w. po rozparcelowaniu dawnego majątku rodziny Koelichenów na miasto-ogród, proponowano nadanie nowo powstającej wsi nowej nazwy – Lechów, która miała nawiązywać do pobliskich Piastowa i Czechowic. Po badaniach historycznych zachowano jednak dawną nazwę.
Do 1939 roku siedziba wiejskiej gminy Włochy. W latach 1939–1951 Włochy posiadały prawa miejskie. W 1951 miasto Włochy zostało przyłączone do Warszawy jako część administracyjnej dzielnicy Ochota. Od 1994 wraz z kilkoma innymi dzielnicami (m.in. Rakowem i Okęciem) weszły w skład gminy Warszawa-Włochy. W 2002 gmina stała się samodzielną dzielnicą Włochy m. st. Warszawy.
Wola – dzielnica Warszawy położona w zachodniej części miasta.
Dawna dzielnica przemysłowa, słynna z elekcji polskich królów i silnego ruchu robotniczego, obecnie nabiera charakteru ogólnomiejskiego. Na Woli znajduje się wiele obiektów i terenów przemysłowych, często zaniedbanych, które obecnie są burzone, sporadycznie remontowane i przebudowywane w nowoczesne centra biurowe lub luksusowe powierzchnie mieszkalne (np. Fabryka Koronek na Powązkach). Trzy z nich zamieniono w muzea związane z przemysłem – Muzeum Przemysłu w Fabryce Norblina, Muzeum Gazownictwa w Starej Gazowni oraz stara elektrownia tramwajowa stała się siedzibą Muzeum Powstania Warszawskiego.
Według danych GUS z dnia 31.12.2009 r. dzielnica ma powierzchnię 19,26 km² i liczy 137 692 mieszkańców. Według danych Urzędu Dzielnicy Wola w lutym 2012 na Woli zameldowane było 128 895 osób osób na pobyt stały i 4 708 osób osób na pobyt czasowy.
W XVII w. na polach wolskich odbywały się wybory kolejnych królów polskich podczas wolnych elekcji. Tutaj w obronie Warszawy przez wojskami rosyjskimi w 1831 r. walczyli Józef Sowiński i Józef Bem. W czasie powstania warszawskiego wojska niemieckie masowo mordowały ludność cywilną Woli.
Źródło: Wikipedia